Tbs advocaat Jan-Jesse Lieftink: In het tbs-systeem zie je hoe mensen vastlopen in een systeem, net zoals ik vastliep in mijn leven”
Naar aanleiding van het dodelijke steekincident in Rotterdam laaide afgelopen weken de discussie over de werking van het tbs-stelsel weer op. De verdachte, die lijdt aan een psychische stoornis, was eerder veroordeeld voor het steken van zijn eigen moeder. Hij werd ontoerekeningsvatbaar verklaard als gevolg waarvan tbs met voorwaarden werd opgelegd. Bij deze variant vindt geen gedwongen opname plaats en geldt een maximumtermijn van negen jaar.
Opmerkelijk, volgens sommige nieuwsberichten, want bij geweldsdelicten zou tbs met dwangverpleging op zijn plaats zijn. In dat geval vindt de behandeling gedwongen plaats in een gesloten instelling, waarbij de tbs-gestelde pas in de maatschappij terugkeert na een succesvolle afsluiting van een jarenlang traject. En soms keert hij zelfs nooit meer terug in de maatschappij.
De vraag is of zo een incident daadwerkelijk voorkomen had kunnen worden door oplegging van tbs met dwangverpleging. Deze vraag roept weer vragen op over de plaats van het tbs-systeem in het strafrecht. En hoe om te gaan met de lange wachtlijsten? Is een beter systeem voor tbs-gestelde en maatschappij überhaupt denkbaar? En hoe ziet dit er dan uit?
Het ABB sprak tbs-advocaat Jan-Jesse Lieftink over deze en andere tbs-vraagstukken, maar ook wat de jarenlange behandeling van tbs-zaken met de advocaat zelf kan doen. Jan-Jesse vertelt in het gesprek openhartig over zijn ervaringen met het overbelaste tbs-systeem.
Lees hier de rest van het interview met Jan-Jesse Lieftink.